listopada 29, 2007
Otwarcie: 29.11.2007, godz. 18:00
30.11.2007 – 31.01.2008
Współpraca: Ambasada Szwecji
Premierowa prezentacja oryginalnego projektu, przygotowanego specjalnie dla Galerii Foksal przez jednego z najciekawszych szwedzkich artystów młodszej generacji Jonasa Dahlberga.
Jonas Dahlberg urodził się w 1970 r. w Uddevala w Szwecji. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie w Gothenburgu, architekturę w Lund oraz sztuki piękne na Akademii w Malmö. Tworzy głównie prace z dziedziny wideo. Współpracuje z jedną z najbardziej znanych szwedzkich galerii, Galerie Nordenhake (Berlin/Sztokholm) oraz z galeriami: PKM Gallery (Seul/Pekin), Galeria Juana de Aizpuru (Madryt), Magazzino de Arte Moderna (Rzym). Brał udział w wystawach organizowanych w wielu miejscach na świecie: od Nowego Jorku po Seul. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach publicznych i prywatnych. Prezentowane były między innymi w: Moderna Museet w Sztokholmie (2005 i 2006), Marian Goodman Gallery w Paryżu (2005), na 50 Biennale w Wenecji (2003), XXVI Biennale w São Paulo (2004), na Manifesta 4 we Frankfurcie (2002) i w wielu innych galeriach i centrach artystycznych na świecie. O jego twórczości można było przeczytać w międzynarodowej prasie artystycznej, m.in. w Flash Art i ARTFORUM. Jest to artysta ze sporym już dorobkiem twórczym, rozpoznawalny w wielu krajach świata. Dotychczas w Polsce jego pracę można było zobaczyć na wystawie zbiorowej Ideal City-Invisible Cities w Zamościu w 2006 r.
Dahlberg w swojej praktyce artystycznej posługuje się głównie techniką wideo, lecz w filmach, które realizuje widać także fascynację architekturą, a dokładniej wzajemną relacją architektury i ludzkiej psychiki. Do realizacji swoich filmów często wykorzystuje niezwykle precyzyjne makiety architektury, rzeczywistych bądź wyimaginowanych przestrzeni, np. pokojów i korytarzy hotelowych w Untitled (Vertical Sliding) 2000, i Untitled (Horizontal Sliding), 2000/2001 lub architektury jednokierunkowej ulicy w One-Way Street, 2002. Makiety te, niczym minimalistyczne rzeźby, stanowią czasem część prezentacji. To sprawia, że jego prace sytuują się pomiędzy sztuką filmową, instalacją a interwencją.
Powracającym tematem w pracach Dahlberga jest aspekt obserwacji, bycia nadzorowanym. Widz zwykle postawiony jest w dwojakiej pozycji: obserwatora i obserwowanego. Paradoksalnie, w drugim przypadku to nieprzyjemne uczucie bycia podglądanym wzmagane jest przez dotkliwą nieobecność człowieka w wykreowanej przez artystę rzeczywistości.
Prezentowane w Galerii Foksal czarnobiałe fotografie stanowią część rozrastającego się projektu noszącego roboczy tytuł Quiet Home, nad którym Dahlberg pracuje już od długiego czasu. Artysta postanowił odtworzyć ze wszystkimi detalami wnętrze na pozór normalnego domu. Widzimy tu między innymi salon, jadalnię, sypialnię. Pedantycznie uporządkowana przestrzeń skąpana w lekkim półmroku zdradza obecność mieszkańca, skrywającego się w cieniu, obserwującego nas gdzieś spoza kadru fotografii. Widz może poczuć się w roli intruza podglądającego czyjś prywatny świat, z drugiej strony ten obsesyjnie uporządkowany, spokojny świat budzi w widzu swoisty niepokój. Wywołuje napięcie, które zapowiada destrukcję.
Uzupełnieniem prezentacji jest film, który jest próbą wykreowania architektury odzwierciedlającej stan umysłu człowieka. Artysta filmuje wnętrze domu, który powoli znika, rozpada się na atomy.
