lutego 24, 2004
Otwarcie: 24.02.2004, godz. 18:00
24.02.2004 – 24.03.2004
Wystawa jest realizacją pomysłu Edwarda Krasińskiego z ubiegłorocznego lata, aby on i Koji Kamoji pojawili się razem w Galerii Foksal, w której obydwaj są nieprzerwanie obecni od samego jej początku. Przestrzeń wystawy, zaprogramowana przez Krasińskiego – jedynego dysponenta niebieskiego paska – stała się wyzwaniem dla Kamojego. Jego skupiona i dyskretna odpowiedź na to wyzwanie przybiera enigmatyczną formę cienia, a odpowiedź spontaniczna, (lecz jeszcze nie dramatyczna), i posiadająca swój tutaj precedens – dziury wykutej w ścianie. Niebieski pasek Edzia, poczęty niemal w mrokach pamięci, choć w określonym momencie jako banalny gest przylepiania plastikowej taśmy na drzewach w Zalesiu – nie kończy swego biegu. Solo podąża zawsze dalej. Nie ma początku ani końca także na tej wystawie, gdyż ramy galerii, nawet z przyległościami, są tylko okazjonalnym miejscem, które się akurat podeń podłożyło. Pozorna pasywność cienia i pozorny negatyw dziury dają również pozorną swobodę niebieskiemu paskowi. Podejmują z nim dialog – pozornie niezakłócony. Czy jest to tylko rozmowa dwóch samotności, dwóch odrębnych osobowości artystycznych, szukających instynktownie, każdy dla siebie, odosobnienia? I tak, i nie. Dialog na śmierć i życie w sztuce jest chyba zawsze czymś dla wszystkich najbardziej pasjonującym.
Edward Krasiński (ur. 1925). Studiował w Kunstgewerbeschule i w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Mieszka w Warszawie. Jego wystawy indywidualne i zbiorowe miały miejsce w wielu muzeach i galeriach polskich i zagranicznych (np. Anton Kern Gallery, Nowy Jork, 2003, wystawa uznana w magazynie ARTFORUM za jedno z dziesięciu najważniejszych wydarzeń artystycznych 2003 roku w U.S.A.). Jego twórczość polega na delikatnych, dyskretnych interwencjach w przestrzeni. Od początku lat 70. dokonuje się ona za pomocą niebieskiej taśmy scotch. Jest to „ciało obce na oczywistości”.
Koji Kamoji (ur. 1935). Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio i w warszawskiej ASP. Od 1959 r. mieszka w Warszawie. Swoje prace prezentował na wystawach indywidualnych i zbiorowych zarówno w Polsce jak i za granicą (2003r.: Kunstmuseum Kloster Unser Lieben Frauen, Magdeburg; Büro Otto Koch, Dessau; CSW – Zamek Ujazdowski, Warszawa). W swojej twórczości posługuje się skrótem, syntezą – jego artystyczne wypowiedzi są oszczędne jak haiku. Swoje prace tworzy z takich elementów jak woda, kamień, piasek, drewno, metal, światło, dźwięk.
